بقلم —ايمان معاذ
بهلوان
*******
بهلوان
كان فى يوم انسان .. و تاه
عن رسالته .. فى الحياة
عن شعوره .. بهم غيرة
عن مبادءه .. عن ضميره
كل شيء جواه .. بديله
كل شيء من أصله .. كان
بهلوان
بس مش فنان .. و سارح
غاوى يلعب .. ع المسارح
و ينادينا
يرسم الضحكة فى عنينا
بهلواننا .. فى الزمن ده
بهلوان .. مفروض علينا
فى كل حتة .. قصاد عنينا
بهلوان
بهلوان فى البرلمان
جامع الألوان فى توبه
صفقة بتدارى .. عيوبه
من جيوبه
تعرف انه الليلة خاسر
وللا نجم … المهرجان
بهلوان
بهلوان .. فى عنينا صورته
بهلوان .. فى وداننا صوته
وقع الفن بغباوته ..
فى المياعة .. و ف سقوطه ..
جوه بحر .. من الحيتان
بهلوان
بهلوان .. لكن مكشر
كاره الألوان .. و فكر
الحريم .. يدهنها أسمر
و الرجال .. أبيض مزهر
ع الفضائيات .. يزمر
ولع الفتنة .. و دمر
أصل عقل الناس تجارب
حاجة أرخص ..
م العقارب و الفيران
بهلوان
بهلوان فرحان بدوره
ترفع الصقفه غروره
إجرأت لحظة ظهوره ..
كرهت جمهوره .. فى المسرح ..
و ف الدنيا .. كمان
بهلوان
بهلوان فرحان بنفسه
لو تحب تموت .. تنافسه
ألف جن و حرز .. حارسه
بس أصعب جن .. حابسه ..
فى الشوارع .. و الميدان
بهلوان
بهلوان لآبس علمنا
حلمه راقص فوق ألمنا
كان أملنا يكون بدالنا
بس عقله فى مجده سارح
كان عشمنا .. وهو بيننا
نلقى دورنا .. ع المسارح ..
قبل ما يفوت الأوان
بهلوان .. بهلوان
فى كل حتة .. قصاد عينينا
بهلوان
