دنيا غريبه
لما الأسود فى عرينها نامت
القرد اتنطط على الحبال
والمهره جمحت لما عاشت
سايبه بدون خيال
صوت الاصايل مختفى
وعلا صوت البغال
إبن الأصول فى الزحمه تايه
يغنى الصبر فى الموال
وإبن الدنيه اللى بلا أب
يسود مجالس رجال
مهره اصيله ونسيبه
محجله و ليها من الدهب خلخال
دار الزمان عليها بكبوه
جرحت الركبه وطار الشال
من بعد عز الأصايل
يحكمها عديم الخال
لكن برغم الألم حره
لا يغريها حرير ولا مال
حالفه اللى يملك زمامها
لازم يكون خيال
اصل ضهر الأصايل غالى
ولا يكون غير للأصيل شيال
تفرد شعورها فى الهوا
وصهيلها يهز جبال
عشنا فى دنيا غريبه
عجايب ولا فى الخيال
مراكب اصولها غرقت
وريحها قلبت شمال
توطى ناس وتعلى ناس
ترفع لئام وتدوس رجال
لو رياحك باتت تعاند
اثبت زى الجبال
وإياك توطى لخسيس
ولا تآمن لميه فى الغربال
بقلم محمود الكومى
